Deze nood is door mensen gemaakt
Toen we in mei van dit jaar terugkwamen in Gaza, was bijna niets meer te zien van de kilometers puin die er bij ons vorige bezoek nog lagen. Grote open plekken herinneren aan de gebouwen die zijn weggebombardeerd. Er zijn wat nieuwe huizen gebouwd en een ziekenhuis, wat scholen en moskeeën. Maar duizenden families zijn nog steeds dakloos.Her en der heeft de VN-organisatie UNRWA tussen de huizenblokken kleine containers neergezet. IJskoud in de winter en bloedheet in de zomer. Voor de container van de familie al Shimbari staat een vrouw met een kind, dat met bezwete haartjes slap tegen haar aanhangt. Ze is hoogzwanger. “Ik weet niet hoe ik straks in deze hitte de baby in leven moet houden”, zegt ze en probeert er een moedig lachje uit te persen. Het is een gezin waar alle energie uit is weggestroomd. Schoonmoeder lucht haar hart: “We hebben geen elektriciteit, stromend water ook niet, kookgas is te duur. We koken hier allemaal op hout dus er breekt vaak ergens brand uit.” Ze zucht en veegt het zweet van haar gezicht. “Maar we leven nog, alhamdullilah.”Een deur verderop heeft Manar Raheb haar best gedaan de container wat op te fleuren. Er hangen kindertekeningen aan de muur en buiten heeft vader Abdel een piepklein moestuintje aangelegd. “We proberen de kinderen een zo normaal mogelijk leven te geven”, zegt moeder. Wanneer ze kans heeft op een herbouwd huis? Ze weet het niet. “Er is er al maanden geen cement meer geleverd.”“Dat herbouw zo traag op gang komt heeft te maken met de eisen die Israël stelt aan de levering van materiaal”, vertelt onze collega Maha Elbanna van de PMRS. “Dat moet via de VN en wanneer de Israëli’s ook maar het idee hebben dat materialen ergens ander terechtkomen dan zij willen, zetten ze de levering stop. Ontvangende gezinnen moeten hun persoonlijke gegevens en hun GPS-coördinaten afgeven. Veel mensen zijn bang dat Israël die informatie zal gebruiken bij een volgend bombardement en ze zijn boos dat de VN hieraan meewerken. Die zeggen op hun beurt dat ze niet anders kunnen.” Dit kunnen we als we hier zijn geen moment vergeten: dit is geen ‘natuurlijke’ armoede. Deze nood is door mensen gemaakt, en met opzet.