Dries van Agt is een bijzondere man. Het zal niet vaak gebeuren dat iemand zo’n politieke ommezwaai maakt als hij. Nou helpt het om uit te politiek te stappen, daar knappen wel meer mensen van op. Maar toch, hoe bestaat het dat een conservatieve politicus, die nog minister van Justitie is geweest, en minister-president, op een goede dag een vlammende voorstander is geworden van de rechten van Palestijnen? Vandaag wordt hij negentig. Stichting Kifaia en zijn vele vrienden eren hem met de aanplant van negentig olijfbomen in Palestina.
Dee keuze je te verzetten tegen onrecht is eigenlijk heel eenvoudig, wanneer je het gezien hebt. Van Agt nam deel aan een oriëntatiereis naar Palestina. En met zijn grote gevoel voor rechtvaardigheid verdroeg hij niet wat hij zag. En vond het zijn taak om daar luid en duidelijk uiting aan te geven.
We weten dat er in Nederland straf staat in openlijk kritiek hebben op de onderdrukkende politiek van de staat Israel. Op zijn minst word je volautomatisch uitgemaakt voor antisemiet, en dat gebeurde ook van Agt, hoewel daar in zijn uitingen niets van te merken was. Hij raakte vrienden kwijt, het was voorspelbaar, hij klaagde daar niet over, hij wist wat hij deed. Hij bleef lid van het CDA, vooral omdat hij hoopte daar nog enige invloed op uit te kunnen oefenen, maar voelde zich daar allang niet meer thuis. En zocht vervolgens nieuwe vrienden, onder andere bij Een Ander Joods Geluid. Op de foto zie we hem met Hajo Meyer, een van de oprichters van Een ander Joods geluid (EAJG) zelf een overlevende van Auschwitz. Die is inmiddels helaas overleden, maar de twee heren op leeftijd vonden elkaar.
Hij schreef het boek Een schreeuw om recht in 2009. Hij hoorde bij de stuwende kracht van The Rights Forum, nog steeds een bron van kritische informatie en analyse. Zijn boodschap is helder en eenvoudig:
“Israël mag niet langer wegkomen met herhaalde schendingen van het internationale recht. Het land is mede gesticht uit schuldgevoel over de Holocaust. Datzelfde schuldgevoel heeft de wereld doen wegkijken van wangedrag van de Joodse staat. Maar het is allemaal ten koste gegaan van een volk dat aan die Holocaust part noch deel had: de Palestijnen. Juist Europa draagt daarom een bijzondere verantwoordelijkheid voor hun lot.”
Hij viert vandaag zijn negentigste verjaardag. Wij feliciteren hem, en eren hem met een olijfboom, die de Olijfbomencampagne in zijn naam in Palestina zal planten. Omdat hij de moed had zijn hart en zijn gevoel voor rechtvaardigheid te laten spreken.