Met de PMRS in Shuja’iyyah

Omdat onze eigen filmmaker Reda, omdat hij moslim is, geen permit kreeg om met ons mee te gaan naar Gaza, moesten we op zoek naar een lokale filmmaker. Zo hebben we Arafat gevonden. Reda is nu op de Westelijke Jordaanoever en filmt daar het werk van de PMRS.

Met Arafat in ons kielzog rijden we naar Shuja’iyyah in het oosten van de Gazastrook, vlakbij de bufferzone. Deze wijk werd tijdens de aanvallen van 2014 volledig in puin gelegd. Toen het stof weer was neergedaald, verdwaalden de bewoners in het maanlandschap dat hun buurt was geworden. Ze herkenden er niets meer.

Nu staan er weer huizen. Soms nieuw gebouwd, anderen opgetrokken uit wat er nog stond. In een leegstaande ruimte op de begane grond is vandaag de mobiele kliniek vande PMRS neergestreken. Met huisartsen, kinderartsen, een laborante die eenvoudige bloedtesten kan uitvoeren en een apotheek.

Alles is gratis. Het hele dorp lijkt te zijn uitgelopen. In de wijde omgeving geen kliniek te bekennen en mensen hebben vaak het geld niet om naar Gaza-stad te komen. “We krijgen zo’n zeventig tot honderd patiënten op een dag”, vertelt coördinator Ismail Abu Jisr. “Dit gebied heeft te stellen met grote verontreiniging. Fabrieken dumpen er hun afval waar de kinderen tussen spelen. Dat betekent veel allergieën, huidaandoeningen en parasieten.” Op twaalf tot vijftien plaatsen in de Gazastrook komt de karavaan een keer per maand.

De reconstructie van verwoeste huizen lijkt aardig te vlotten. Veel gezinnen zijn teruggekeerd uit de opvang of van familie. Terug met beschadigde kinderen naar de plek waar ze doodsangsten hebben uitgestaan. Ze hebben geen keus. “We kunnen mensen goede zorg geven, maar niet de angst uit de harten van de kinderen halen”, zegt Yasser Shawa. Hij is zeventien jaar en vrijwilliger bij de PMRS. Na zijn eindexamen wil hij medicijnen gaan studeren. Het liefst in Duitsland.

Plaats een reactie