Op 11 mei jl. reisde weer een team van Kifaia –medewerkers af naar de Gaza-strook voor een kort bezoek aan het Gaza Home Care Program (GHCP). Naast de 2 à 3 trainingsweken die per jaar gehouden worden streven we er naar om elke 2 maanden een team een kort bezoek te laten brengen om te … Lees meer
Verslag van een werkbezoek van het Kifaia team aan de Gazastrook, februari 2002.
Het werd weer tijd. In december stonden Joes Meens, de verpleeghuisarts van het Kifaia team en ik al geheel gepakt klaar om het vliegtuig te nemen naar Tel Aviv, toen we het bericht kregen dat de situatie te gespannen was om Gaza te bezoeken. Maar nu konden we gaan, Insha’allah. Op vrijdag 8 februari kwamen we aan in onze vaste flat in Gazastad, Joes Meens, de verpleeghuisarts, Eelco Boom, verpleeghuismanager, Ruud van der Ven, verpleegkundige en ik, Anja Meulenbelt, de coördinator van Stichting Kifaia. Later voegde zich Jan Andreae, coach, trainer en psycholoog bij ons.
Verslag van een werkbezoek aan Gaza, midden in de intifada. Anja Meulenbelt, 21 april 2001
Op het kantoor van het nieuwe Gaza Home Care Program, dat ondersteuning organiseert voor de nieuwe gehandicapten van de intifada laat Khaled Abu Zaid ons de vele pagina’s lange lijst met namen van de gewonden zien. De helft van hen, 51% is gewond tijdens de confrontaties met het Israëlische leger, maar er is ook geschoten op kinderen op weg naar school of naar huis. Kogels en mortiergranaten drongen huizen, scholen en ziekenhuizen binnen. Sommige gewonden kwamen er van af met de schrik, een schampschot en eerste hulp, anderen liggen nog steeds in coma in een ziekenhuis. In de buitenlandse ziekenhuizen revalideren zo goed en zo kwaad als het gaat de Gazanen, meestal jongens, die voor de rest van hun leven gehandicapt zullen blijven. Hoeveel het er precies zijn weet nog niemand. De schatting is 10% van de gewonden, zeker degenen waar gericht op is geschoten. Dat zijn dus in ieder geval honderden, misschien wel duizend nieuwe gehandicapten in de Gaza-strook.